Kabanata 172 Bakit Niya Kailangan Maalala

Ah. Naalala niya. Paanong hindi ito sasakit? Kung hindi ito sasakit, bakit niya ilalaan ang kalahati ng buhay niya dito? Kung hindi masakit, sinong tanga ang maglalaan ng kalahati ng buhay niya para sumugal sa nanalong laban na ito? Ang gantimpala ay ang pagtalikod nito at pagtingin sa kanya. Sapilitan niyang nilaan ang tatlong taon niya para malaman ang kalamigan at kawalang puso nito. Pinilit niya ang sarili niyang hindi paniwalaan ang katotohanan. Naalala na niya ngayon lahat. Napakalupit nito. Bakit niya hinayaang mawala ang oportunidad dahil sa pagiging duwag niya? Sinubukan niyang kumbinsihin ang sarili niya na kung wala na siyang paki o pagmamahal, ay makakawala siya sa butas na ito. Sa huli, hindi siya nakawala kahit na wala na siyang pakialam o pagmamahal. Pero mukhang iniisip niya pa rin. Mukhang nararandaman niya pa rin ang sakit. Ang pakiramdam na magkagusto sa isang tao ay nakaukit na sa buto mo magpakailanman. Inangat niya ang ulo niya at tinignan ang kisame nan