Kabanata 46

Habang nakinig si Logan sa'kin, lumamig nang lumamig ang mukha niya. Sobra akong nagsisi. “Paano kong nakalimutang kunin ang gamit ni Lola? Paano ko nakalimutan? Paanong nakalimutan yun ng utak ko?” Pinalo ko ang ulo ko. Hinawakan ni Logan ang kamay ko. “Dahil nawalan ka ng alaala. Naaalala mo lang ang mga bagay na nangyari bago ka nag-18. Nakalimutan mo ang lahat pagkatapos nun.” Yumuko ako at umiyak. “Pero hindi ko dapat nakalimutan. Paano ko nagawang mag-iwan ng ganun kahalagang bagay sa bahay ni Elijah? Nagsisisi talaga ako.” Malumanay pa rin ang boses ni Logan. “Ari, wag kang malungkot. Maaayos pa ang sirang bracelet. Maaayos din ang larawan.” Sumigla ang mga mata ko. “Talaga?” Ngumiti siya. “Oo. Kailan ba ako nagsinungaling sa'yo?” Ngumiti ako sa gitna ng mga kuha ko. “Salamat. Salamat, Logan.” Pagkatapos ay tinanggap ni Logan ang mainit na tuwalya mula sa katulong at tinulungan akong punasan ang mukha ko. Gumaan ang pakiramdam ko sa mainit na tuwalya at mahina ko siy