Kabanata 95

Biglang nanahimik ang silid. Napansin kong lumalim ang ekspresyon ni Elijah, at hindi rin maganda ang itsura ni Jocelyn. Dahan-dahan kong hinila ang manggas ni Logan. Ngumiti si Logan sa akin at sinabi, "Ngayon na tapos na ang usapan, dapat na tayong umupo." Sa sinabi niya iyon, dinala niya ako sa aming mga upuan. Nakatayo sina Elijah at Jocelyn doon na parang wala sa sarili, hindi gumagalaw ng matagal. Ang pagbisitang ito ay malinaw na nagtapos sa isang malupit na sampal sa kanyang mukha. Parang nag-aalangan siya, nag-iisip kung dapat ba siyang lumingon at umalis, pero halos lahat dito ay mga kilalang tao sa mundo ng negosyo. Kung aalis si Elijah ngayon, tiyak na magbabago ang pananaw ng mga tao sa kanya. Sa huli, si Elijah, na may mukha na kasing-itim ng kulog, ay nagdala kay Jocelyn sa kanilang mga upuan. Napansin ko na si Jocelyn ay nakatingin sa akin na may komplikadong ekspresyon. Selos, hinanakit, at galit. Ipinababa ko ang aking tingin at iniiwasan ang pagtingin sa kanila