Kabanata 120

Hindi ko alam kung sino ang kausap ni Dixon, ngunit kahit na sino ito, tutol ang kanyang sinabi sa ipinangako niya sa akin. Nakatayo ako at hindi alam ang gagawin. Parang bumalik ako sa nakaraan. Ang distansya sa pagitan namin ay biglang lumawak. Lahat ng aking kaligayahan mula sa nagdaang dalawang araw ay nagmistulang peke. “Kailan ka babalik mula sa ibang bansa?” Narinig ko ang walang pasensyang boses ni Dixon. Tila ang babae sa kabilang dulo ng phone ay napakahalaga sa kanya. Nakaramdam ako ng labis na kalungkutan sa aking puso, at sa sobrang sakit parang gusto kong umiyak. Hindi niya pala ako pinahalagahan nang mabuti. Labis kong pinagsisihan na nangako ako sa kanya. Bakit ako pumayag na makapiling siya? “Okay, susunduin kita sa mga susunod na araw.” Ang mga salita ni Dixon ay parang matalim na kutsilyo na tumutusok sa aking puso. Mabilis akong lumingon at nagmaneho pabalik sa opisina. Habang nakaupo sa opisina, hindi pa rin makapaniwala. Bigla na lang naramdaman kong gumuho ang ak