Kabanata 141

“Caroline, kailangan ko ng bato.” Iyon ang kanyang pakay. Kulang siya sa bato, kaya darating siya para hanapin ako. Gusto kong tanggihan siya, ngunit hindi ko masabi ang mga salitang iyon. Iyon ay dahil kinuha namin ng pamilyang Shaw ang isa sa kanyang mga bato. Tinakpan ko ang aking bibig at hinayaang tumulo ang mga luha ko nang hindi umiimik. Ang malinaw na boses ni Quincy ay walang kalungkutan o kagalakan. “Bumibigay na ang aking bato at kailangan ko na ng bago. Caroline, kinuha ng pamilya mo ang aking bato.” “Patawarin mo ako,” sagot ko habang sinusubukan kong pigilan ang aking kalungkutan. “Caroline, alam kong may sakit ka. Gumawa tayo ng kasunduan. Gagamutin ko ang iyong karamdaman at bibigyan mo ako ng bato.” Kung ganoon lang sana kasimple. Paano pahihintulutan ni Quincy na maging gano’n ito kadali? “Hindi mo ba ako sinisisi?” Itinanong ko. “Sinisisi kita, ngunit nais kong mabuhay. Bukod dito, anong mali ang nagawa mo? Caroline, ang nagkakamali ay palaging ang mga nakatatanda.”