Kabanata 148

Si Zachary ang aking tanging pag-asang magliligtas sa aking buhay. Kahit na kalahati na lang ng buhay ko ang natitira. Sumampa ako sa kanya nang walang magawa. Sa pagkabiglang tingin ng lahat, binuksan ko ang aking mga kamay at matamis siyang tinawag. Natatakot ako na baka tumanggi siya, kaya't pinipilit kong kalugdan siya. Malinis at maayos ang kanyang damit. Lumakad siya papunta sa akin at ibinaba ang kanyang mga mata upang tumingin sa akin. Ang kanyang titig ay puno ng pagiging maselan at malalim na pag-iisip. Bigla ko na lang naalalang sinabi niyang siya’y napakamaselan sa pagiging malinis. Napakarumi ko na hindi ko naisip na kakargahin niya ako maliban na lang kung wala siya sa kanyang tamang pag-iisip. Nang iaatras ko na sana ang aking mga kamay, bigla siyang yumuko at hinawakan ako sa kanyang mga braso, binulong, “Caley.” Ang kanyang boses ay mababa at kaakit-akit. Naiyak ako sa pagkabigo at sinabing, “Nagluluksa ako.” Nagmistulan akong kuting sa kanyang yakap, ang aking mga dal