Kabanata 212

Nabanggit ni Luke na kailangan kong kapalan ang aking mukha kapag hinarap ko si Zachary, na hindi matakot sa kanyang malamig na pagtanggi, at kahit pa gumawa ng pagkusa kung kinakailangan. Gayunpaman, ang mga pamamaraang iyon ay angkop lamang sa akin dahil napakabait sa akin ni Zachary. Sa oras na iyon, tinanong ko pa si Luke, “Bakit ako?” Tiningnan ako ng makitid na mga mata ni Luke. “Kailangan ko pa bang ipaliwanag sa’yo? Hindi ba sobrang mainam ang pagtrato niya sa’yo mula pa noong makilala mo siya?” Naintindihan ko ang sinusubukang sabihin ni Luke, ngunit ito ay hindi hihigit sa pag-unawa lamang. Sa totoo lang, nakaramdam pa rin ako ng takot nang umupo sa tabi ko si Zachary; Palagi akong nahihiya kapag kaharap ko siya. Nais kong lumapit sa kanya, ngunit natatakot ako sa kanya. Sa sandaling malamig niya akong pagalitan, mabilis kong binitawan ang kamay niya at umayos ng upo. Agad na biglang nagbago ang kapaligiran sa loob ng kotse. Sa sobrang pagkadismaya, kinuha ko ang aking phone