Kabanata 450

Kasing puti ng papel ang aking mukha ay puno ng galit. Binihisan niya ako ng isang hanay ng mga damit na umaangkop sa katawan tulad ng mga mula sa mga asksyon na pelikula at tinirintas ang aking mahabang buhok. Nilagyan niya rin ng itim na maskara ang aking mukha. Nagmamadali sila. Hinatak niya ako at kinaladkad sa kotse. Pagkatapos ay sumakay siya sa kotse at umupo sa tabi ko. Narinig ko ang kanyang utos, “Balik sa taguan natin.” Patuloy na tumungo sa hilaga ang sasakyan. Narinig kong balak nila na umalis sa hangganan ng Finland at sinusundan sila ng pamilya Schick. Gabi na at nakita ko si Zachary. Nasa ikalawang palapag ako habang siya ay nasa unang palapag. Ang unang palapag ay isang arena! Mukha siyang demonyo na pinapagpapatuloy ang pagpatay ng ibang tao. Oo. Inaatake siya ng maraming dosenang tao. Gayunpaman, ang kanyang ekspresyon ay nanatiling hindi napipigilan at pinamamahalaang matugunan nang madali ang hamon. Mukhang ito ang lagi niyang ginagawa. Pinagmasdan