Kabanata 44

Tumalikod ako, lumakad, sinalubong ang banayad na titig ng lalaki. Nang tumingin ako nang malalim sa kanyang mga mata, nakikita ko ang mga ito ay sobrang lamig at madistansya din. Tama si Dixon, pareho silang malamig at madistansyang lalaki. Nagbitiw ako ng sumasang-ayon na boses at sinabing, "Kakatapos ko lang kumain." Ngumiti si Loraine at sinabi, "Kung alam ko lang na nandito ka, sana sabay na tayo kumain." Binuka ko ang aking mga labi at ipinaliwanag, sinasabing, "Katatapos ko lang ng ilang trabaho sa opisina. Hindi ko sinasadyang takasan ka." Gusto ko na siyang takasan ngayon pero ito na ata ang pinakanakakahiyang pagkakataon simula noong una naming pagkikita. Sa totoo lang, hindi ko nais na takasan siya, pero hindi ko lang talaga alam kung paano harapin si Lance. Biglang hinawakan ni Loraine ang aking braso at pinuri ako, sinasabing, "Ate Caroline, ang ganda mo talaga. Mukha ka talagang dalaga sa makeup mong bituin. Ilang taon ka na, Ate Caroline?" Sa pagbanggit ni Loraine na mag