Kabanata 1560

Nakaluhod si Juanita sa lupa na may luha sa kanyang mga mata. Tumut tremble ang kanyang boses habang nagmamakaawa siya, "Ginoong Sebastian, alam ko… alam kong ako'y nagkamali. Pakiusap, huwag niyo akong patayin. Handang-handa akong gawin ang lahat. Basta't huwag niyo akong patayin." Ang pagnanais ni Sebastian na pumatay ay nanatili, at ang kanyang mukha ay namutla sa takot. Sa isang desperadong pagtatangkang, kumuha siya ng matapang na hakbang. Bigla, inalis niya ang mga strap ng kanyang damit at hinayaan itong mahulog upang ipakita ang kanyang maamong silweta. Ang kanyang payat na katawan ay naging malinaw sa ilalim ng malambot at mahinang ilaw. Ang kanyang mga galaw ay elegante, at siya ay parang bulaklak na namumukadkad, na bawat kurba ay kumukuha ng mata sa paraang tila buhay na buhay. Naglakad si Juanita patungo kay Sebastian nang mabagal at maingat na tila lumulutang sa hangin. Ang kanyang mahabang buhok ay dahan-dahang sumasabay sa kanyang bawat hakbang, nagdadala ng kaunting