Kung hindi sila naghiwalay, ibig sabihin ay nanloloko si Skylar, at ginawa niyang kabet si Joe. 
Magiging kabet siya na may sertipiko ng kasal. 
Kung ganoon, talagang mapanlinlang na tao si Skylar! 
“Hindi ako sigurado.” Ayaw ni Joe na akusahan si Skylar nang hindi makatarungan. 
“Huwag kang mag-alala, Mr. Martin. Iimbestigahan ko na ngayon din!”
“Sige.”
Naging abala si Skylar mula 9:00 ng umaga hanggang tanghali. Bumili si Daniel ng takeout para sa tanghalian. Isda at mga chicha iyon. 
Bukod kay Daniel, may isa pang empleyado sa tindahan, si Caleb Gardner, isang 18-taong-gulang na binata.
Lumalabas na hindi niya gusto ang pag-aaral, kaya nagsimula siyang magtrabaho kasama si Daniel pagkatapos ng hayskul. 
Palaging may mga customer ng iba’t-ibang nasyonalidad sa tindahan. Madaling nakakalipat si Caleb sa pagitan ng Albionian, Bierstadian, at Francorien kapag kinakausap niya sila. Malaman

”Magkano pa ang ibibigay mo sa akin?” tanong ni Skylar. 
Ayos lang sa kanya na pumasok nang maaga. Napagkasunduan nilang aalis siya sa trabaho ng 3:00 ng hapon, kaya ayos lang na manatili siya ng isa pang oras. Kung maaari niyang tapusin ang trabahong ito ng mas maaga, maaari niyang ipagpatuloy ang kanyang susunod na plano. 
“Anong masasabi mo sa 100 thousand dollars?”
Kung ito ay ilang araw na ang nakararaan, hindi maglalakas-loob si Daniel na taasan ang kanyang suweldo. Ngunit pagkatapos niyang makita ang mga kasanayan ng dalaga sa pagre-restore, alam niya nang mas mahusay ito kaysa sa sinumang master sa industriya. 
Pinag-isipan niya ito. Pagkatapos ng dalawang painting na ito, binalak niyang irekomenda si Skylar sa auction house. 
Nag-isip sandali si Skylar at pumayag. 
May gustong sabihin si Caleb, ngunit naalala niya ang babala ni Alexander. Kaya naman, tumahimik siya. 
…
Sa pamama

Natigilan siya ng ilang minuto. Mabilis iyon. 
Naghihinala siyang sumagot, “Nandiyan ka ba, Ms. Sullivan?”
Walang sumagot.
Sampung minuto pang tinitigan ni Paul ang kanyang phone. 
Wala nang sagot mula kay Skylar. Nakahinga ng maluwag si Paul. Siguro masyado lang siyang nag-iisip ngayon lang. 
Hindi alam ni Skylar na labis na sinusuri ni Paul ang mga sagot niya. Pagkatapos niyang maligo, nakakaramdam na siya ng antok. 
Tinanong niya si Joe kung mas gusto nito ang kaliwa o kanang bahagi ng kama. Pagkatapos, humiga siya kaagad. 
Bago siya matulog, nakita niya ang mensahe ni Paul nang inililipat niya ang kanyang phone sa silent mode. Sinuri niya ito at itinabi. 
Dinala ni Joe ang kanyang mga damit sa banyo. Nang isasara na niya ang pinto ay nakita niyang tulog na si Skylar. 
Bahagya siyang nagulat.
Nagpapanggap bang tulog iyon?
Medyo kakumbi-kumbinsi ang itsura niya. Napakahusay ng kanyang husay sa pag-arte, aakalain ng iba na sanay siyang artista.
Makalipas ang kalahating oras, lumabas siya ng banyo, bihis na bihis. Nakita niyang ganoon pa rin ang postura ng pagtulog ni Skylar. 
Hindi niya maiwasang isipin na medyo pursigido ito. 
Hindi siya sanay matulog sa tabi ng babae. Pagkahiga niya sa kama, napagtanto niyang hindi gumagalaw si Skylar. 
Nang marinig niya ang paghinga nito ay bumagsak ang mukha niya. Hindi siya makapaniwalang natutulog talaga ito! 
Nang patayin niya ang mga ilaw, napagtanto niyang may dalawang unan sa gitna ng kama. Hinati nito ang kama sa dalawa, na ginawang lubos na malinaw ang mga hangganan. Malamig niyang tinaas ang mga kilay niya. 
Siya ba’y... binabantayan ang sarili laban sa kanya? 
Kinagat ni Joe ang maninipis niyang mga labi. 
Halatang nag-iisip masyado ang babae! Ang mga aksyon nito ay ganap na hindi kailangan. Kahit na nakahubad ito sa harap niya, hindi man lang niya ito sisilipin.  
Si Joe ay nahulog sa walang panaginip na pagkakatulog. 
…
Nang magising siya, akala niya ay hatinggabi pa. Sandali siyang natigilan nang makita ang sinag ng araw na tumagos sa mga kurtina.
Natulog ba siya buong gabi? 
Sabay tumalikod si Skylar at nagising. 
Nang imulat niya ang kanyang mga mata at nakita niya si Joe na nakaupo sa harapan niya, medyo natulala siya. Hindi talaga siya sanay sa bago niyang kasal na estado. 
Naiilang na ngumiti siya kay Joe. “Magandang umaga,” sabi niya.
Tumigil sandali si Joe sa maputlang mukha ni Skylar. “Magandang umaga.”
“Magpapalit na ako.” Bumangon si Skylar sa kama. 
Tumayo na rin si Joe. Isinuot niya ang kanyang relo at tiningnan ang oras. 7:15 na pala. 
Salit-salit silang naghugas. Pagkatapos, sabay silang lumabas ng kwarto.
Maagang nagising si Gloria. Narinig niya mula kay Edgar na natutulog pa rin sina Joe at Skylar. Naghintay siya sa kanila mula 5:30 am hanggang 7:30 am. Habang mas matagal siyang naghihintay, mas masaya siya. 
Kilalang-kilala niya si Joe. Siya ay malusog noong bata pa, ngunit pagkatapos nitong lumaki, dumanas ito ng insomnia nang walang dahilan. 
Bihira lang siyang makitang natutulog ng ganoon katagal! Nangyari lang ito pagkatapos niyang makisalo sa kama kasama si Skylar. Dati, magigising lang siya sa ganitong oras kung may jet lag siya sa pagtatrabaho sa ibang bansa. 
Nang makita niyang pababa ng hagdan ang dalawa, ngumiti siya ng malapad sa kanila at sinabing, “Halika na kayo’t mag-almusal. Naghanda na ako ng mga pagkaing Western at Chinese.”
“Mabuti na ba ang pakiramdam mo, Lola?” Nag-aalala si Skylar sa kalusugan ni Gloria. 
“Bumubuti na ang pakiramdam ko. Huwag kang mag-alala sa’kin.” Nag-aalala si Gloria na mag-alala si Skylar sa kanya ng sobra. 
Kilalang-kilala niya ang kanyang sarili, at alam niya kung gaano niya katagal kayang pigilan ang sarili. 
Inasam niya na sana umabot siya hanggang sa magkasama na talaga sina Joe at Skylar. Akala ba ni Joe na hindi niya alam na hindi sila tunay na mag-asawa? 
Isa siyang matalinong matandang babae!
Tinitigan ni Gloria si Joe. 
Siya ay guwapo. Mukha siyang hindi gaanong suplado ngayon dahil nakapagpahinga siya ng maayos. “Mukhang ang sarap ng tulog mo ah!”
“Oo, puwede na.” Sinadya ni Joe na hindi pansinin ang mapanuksong tingin ni Gloria. 
“Puwede na? Hindi ba nakatulog ka bago mag-10:00 kagabi? Lagpas na ng 7:00 nang magising ka kaninang umaga. Ang tulog mo kagabi ay higit pa sa karaniwang isang linggo mo, tama?”
Hindi nakayanan ni Gloria ang malamig niyang mukha. Halos sampung oras na siyang natulog, pero “puwede na” lang?
Hindi nakaimik si Joe. 
Siya ba talaga ang kanyang tunay na lola? 
Napatingin si Skylar kay Joe nang marinig niya si Gloria. Ganoon ba kalala ang insomnia ng lalaki?
Narinig na niyang binanggit ito ni Gloria noon pa man. Hindi niya gaanong pinapansin noon, ngunit ngayon ay bahagyang naalarma siya matapos itong marinig nang personal. 
Hindi ba madali siyang nakatulog noong minasahe siya ng babae noong nakaraang araw?
“Skye, sinabi ni Edgar na hindi niya maalala ang mga acupuncture point na ipinakita mo sa kanya. Puwede ka bang bumalik at ipakita ito muli para sa kanya mamayang gabi?” tanong ni Gloria kay Skylar. 
“Sige po, Lola,” masayang pagsang-ayon ni Skylar. 
Marami talagang acupuncture point sa ulo. Mahirap maalala ang mga ito pagkatapos lamang ng isang beses. 
Gumuhit siya ng diagram na may lahat ng mga acupuncture points na malinaw na minarkahan para sa lalaki mamayang gabi.
Nagdilim ang mga mata ni Joe nang makitang madaling pumayag si Skylar. Pinaniwala siya nito na mapanlinlang na tao ito.
Hindi lang ito nagsisikap na pasayahin si Gloria, sinasamantala rin nito ang pagkakataong mapalapit sa kanya. 
Marahil ay dapat niyang hilingin kay Paul na imbestigahan si Christopher. 
Ang kanilang tatlong taong kontrata ay maaaring kailangang wakasan nang mas maaga. 
Hindi niya maaaring payagan ang mapanlinlang na tao na nasa paligid ni Gloria. Napagtanto niya na masyado siyang nagmamadali nang irehistro nila ang kanilang kasal. 
…
Dumating si Skylar sa antigong kalye at ipinarada ang kanyang sasakyan. Kinuha niya ang phone niya bago siya bumaba ng sasakyan niya. 
Saka lang niya napansin ang WhatsApp text message na natanggap niya. Wala siyang oras upang tingnan ang kanyang phone kaninang umaga. 
Nakita niyang si Paul iyon. Tanong niya, “Hinahanap mo ba ako, Mr. Ziegler?”
Kakapasok lang ni Paul sa trabaho. Nang makita niya ang reply ni Skylar ay agad itong sumagot, “Kailangan ko ng pabor. Libre ka ba ngayon?”
Tanong ni Skylar, “Ano ‘yon?”
Mabilis na nagpadala si Paul ng ilang larawan ng mga anting-anting na esmeralda. Gumugol siya ng maraming oras sa pagpili ng mga ito kagabi. 
Sabi ni Paul, “Initsapwera ko na yung luma. Ibinalik ko sa taong nagregalo sa akin. Puwede mo ba akong tulungang tingnan at alamin kung alin sa mga anting-anting na ito ang angkop para sa akin?”
Tumingin si Skylar sa oras. 8:55 na pala. Sagot niya, “Abala ako ngayon. Ipapaalam ko sa’yo mamayang gabi.”
Bumangon ang pagdududa sa puso ni Paul nang makita ang sagot ni Skylar. 
Mamayang gabi? May oras kaya siya mamayang gabi? 
Dapat ay nasa opisina na siya ni Joe ngayon, ngunit hindi pa dumarating si Joe! Malamang ay nagsaya sila kagabi...
Pagkalipas ng ilang minuto, dumating si Joe at ibinigay kay Paul ang kanyang susunod na gawain. “Alamin mo ang tungkol sa kasalukuyang relasyon nina Skylar ay Christopher. Gusto kong malaman ang bawat detalye.”
Nagulat si Paul. “Gusto mong imbestigahan ko si Ms. Sullivan?”
“Himayin mo,” malamig na sagot ni Joe. 
Naghinala siya na may dahilan kung bakit bigla itong pumayag na pakasalan siya. May nangyari sigurong nag-udyok dito na lumapit sa kanya.
“Sige!” Sumagot si Paul, ngunit ang kanyang ekspresyon ay lubos na pagkalito. 
Hindi ba’t magkasama kagabi sina Joe at Skylar? Bakit siya gustong imbestigahan ni Joe ngayon? 
Hindi ba natugunan ang kanyang pangangailangan? Parang hindi naman…
Bago pa nakilala ni Paul si Skylar, pinaghihinalaan niya nang may lihim na motibo ito para pakasalan si Joe. Gayunpaman, matapos itong makilala, hindi niya akalain na ganoon kalaki ang pagmamalasakit ni Skylar kay Joe.
Nag-alinlangan niyang tanong, “Mr. Martin, sinususpetsa mo bang magkasama pa rin sina Ms. Sullivan at Christopher?”

Kung hindi sila naghiwalay, ibig sabihin ay nanloloko si Skylar, at ginawa niyang kabet si Joe. 
Magiging kabet siya na may sertipiko ng kasal. 
Kung ganoon, talagang mapanlinlang na tao si Skylar! 
“Hindi ako sigurado.” Ayaw ni Joe na akusahan si Skylar nang hindi makatarungan. 
“Huwag kang mag-alala, Mr. Martin. Iimbestigahan ko na ngayon din!”
“Sige.”
Naging abala si Skylar mula 9:00 ng umaga hanggang tanghali. Bumili si Daniel ng takeout para sa tanghalian. Isda at mga chicha iyon. 
Bukod kay Daniel, may isa pang empleyado sa tindahan, si Caleb Gardner, isang 18-taong-gulang na binata.
Lumalabas na hindi niya gusto ang pag-aaral, kaya nagsimula siyang magtrabaho kasama si Daniel pagkatapos ng hayskul. 
Palaging may mga customer ng iba’t-ibang nasyonalidad sa tindahan. Madaling nakakalipat si Caleb sa pagitan ng Albionian, Bierstadian, at Francorien kapag kinakausap niya sila. Malamang na may hilig siya sa mga wika. 
Binigyan siya ni Daniel ng buwanang suweldo na 3,500 dolyares. Kas

Kabanata 16