Kabanata 67

Sinabi ko na ang dapat kong sabihin, at hindi ko na kayang makipag-usap pa kay Yvonne. Minsan ko lang siya tingnan habang hinihintay ko si Lorraine na ihatid si Xavier. “Huwag mo ako hawakan. Kaya ko maglakad mag-isa.” Galit na naglalaban si Xavier, gusto niyang alisin ang kamay ni Lorraine na nakapatong sa balikat niya. “Nanonood ang dad mo. Gusto mo bang mainis siya?” Tulad ng inaasahan, may kakayahan si Lorraine na malaman ang nasa isip ng mga bata. Hindi nagtagal, agad na huminahon si Xavier at hinayaan si Lorraine na hawakan ang kamay niya. Habang naglalakad sila palapit sa akin, para silang mag-ina. Sasabog na si Yvonne sa sobrang galit niya. “Xavier.” Hindi malakas ang boses niya pero hindi rin mahinahon. Tama lang iyon, at hindi naman istorbo sa mga nakarinig. Kumunot ang noo ko pero nakaramdam ako ng saya nang makita ko na tumatakbo si Xavier palapit. “Miss na kita, Mommy.” Hinila ni Yvonne si Xavier papunta sa tabi niya, at patuloy niyang tinitingnan si Lorraine