Kabanata 85

Lumapit si Yvonne, sinusubukan na agawin si Xavier sa bisig ko. Agad ko siyang itinago, inilapit ko siya habang tinitingnan kung mayroon ba siyang ibang injury. “Daddy, anong ginagawa niyo?” bahagyang nanginig ang boses ni Xavier, wala ngayon ang tapang niya. “May nanakit ba sa'yo?” tanong ko, tinitigan ko siya habang inaalam ang totoo. “Wala,” sabi niya nang mabilis. “Maayos ang trato sa'kin ni Mommy.” Matalino si Xavier—alam niya kung ano ang tinutukoy ko nang buksan ko ang aking bibig. Humawak ang maliit niyang kamay sa tainga ko. Kakaiba ‘yon at halos malambing na kilos na. “Walang nananakit sa akin,” bulong niya na para bang pinapagaan niya ang loob ko. Sa oras na ‘yon, mukhang mas lumaki siya at naging matalino na para bang may nagbago sa loob siya. Hindi ganito si Xavier. Naningkit ako, hindi pa rin ako naniniwala. Hindi siya direkta na sasaktan ni Yvonne pero hindi ko makalimutan ang pakiramdam na may kakaiba sa mga bagay. “Hindi ko siya iniwan sa'yo para saktan mo siya