Kabanata 111

Sa totoo lang, nasanay na siya sa lahat ng ito sa paglipas ng mga taon. Habang patuloy siyang naglalakbay sa buhay, unti-unti rin siyang natututo at tumatatag. Ngunit, kung ikukumpara sa paghihirap, mas napapaiyak siya ng init at pagmamahal. Niyakap siya ni Mary, marahang tinapik ang kanyang likuran na parang isang inaalong bata. "Ikaw talaga, bakit ka ba masyadong pormal sa akin?" "Lola, may gusto akong sabihin sa iyo." “Ano ‘yon?” Sa labas ng pintuan, tahimik na pinanood ni Adam si Celine habang nakasandal ito sa balikat ni Mary. Dahan-dahang pumikit ang kanyang mga pilikmata, at tahimik na pumatak ang kanyang mga luha. "Lola, hindi na ako pwedeng manatili rito. Kailangan ko nang umalis." Natigilan si Mary sa gulat. "Bakit? Pinagtripan ka na naman ba ni Adam? Aba, ako na ang bahala sa kanya!" Agad namang iniabot ni Alfred ang kanyang tungkod. "Madam, gamitin ninyo ito!" Agarang hinawakan ito ni Mary. "Celine, wala kang dahilan para umalis. Bakit ka aalis? Siya na lang ang paa