บทที่ 2105

“ผู้อาวุโส คุณรู้ไหมว่าทำไมสำนักสหัสบรรณถึงยังนิ่งเฉยอยู่? ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่รู้ว่าสำนักวายชนม์กำลังทำอะไร ในขณะที่เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่เช่นนี้” ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พ่นน้ำเสียงเย็นชา การตะคอกนี้ต้องใช้กำลังอย่างมากและไหล่ของเขาก็สั่นไหว เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระงับความโกรธในใจ “แน่นอน พวกเขาต้องรู้เรื่องนี้ และพวกเขาน่าจะรู้เรื่องนี้มานานแล้วด้วย” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟนด์ก็ตกใจมาก เขาสามารถเห็นความโกรธที่ไม่อาจระงับไว้ได้บนใบหน้าของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ 'เกิดอะไรขึ้นกับเขา? ทำไมเขาถึงโกรธขนาดนี้?’ ความจริงที่ว่าความโกรธดูเหมือนจะพุ่งไปตกใส่สำนักสหัสบรรณแทนที่จะเป็นสำนักวายชนม์ทำให้เขายิ่งสับสน แน่นอนว่าเฟนด์ไม่ได้เปล่งคำถามออกมาเสียงดังอย่างไรก็ตาม เขาและผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ก็ยังไม่คุ้นเคยกันนัก แม้ว่าเขาจะช่วยชีวิตอีกฝ่ายไว้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายจะทำแบบเดียวกัน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์จะระวังศิษย์ภายนอกซึ่งเมื่อครู่เป็นเพียงคนแปลกหน้า ความเงียบเข้าปกคลุมภายในรถม้าอีกครั้ง ไม่มีใครพูดอะไร แต่ความคิดของพวกเขากลับพลุ่งพล่านอยู่ในหัว และความคิดต่าง ๆ ก็พรั่งพรูเข้ามาในจิตใจของพวกเขา แนชเองก็อยากรู้อยากเห็นในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน แต่เนื่องจากผู้อาวุโสก็อดฟรีย์อยู่ที่นั่น เขาจึงคิดว่ามันไม่เหมาะสมสำหรับเขาที่จะหารือคำถามที่อยู่ในใจของเขากับเฟนด์ ประมาณสิบถึงสิงสองชั่วโมงต่อมา ในที่สุดรถม้าก็มุ่งเข้าสู่เมืองสองกษัตริย์ จากนั้นผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบลง “ในตอนที่ไปถึงตำหนักสองกษัตริย์แล้ว ถ้ามีคนถาม ให้บอกพวกเขาไปว่าเธออยู่ที่ป่าดงอสูรเพียงวันเดียว เพราะเธอพบว่าสัตว์อสูรที่มักพบในส่วนที่ลึกที่สุดของป่าออกมาเพ่นพ่านที่รอบนอก เธอจึงเลี่ยงกลับออกมาเพื่อความปลอดภัย สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเธอ เป็นการดีที่สุดที่จะไม่เปิดเผยข้อมูลนี้ออกไป ไม่อย่างนั้นเธอจะถูกลากเข้าในเรื่องนี้ด้วย” สำหรับคำว่า 'เรื่องนี้' ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ไม่ได้อธิบายและเฟนด์ก็ไม่ได้ถาม แต่เขาสามารถบอกได้ว่าสิ่งที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์กำลังบอกเขาทั้งหมดก็เพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง และผู้อาวุโสก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวประเภทที่คิดแต่จะเอาดีเข้าตัว เฟนด์พยักหน้าอย่างแรง “คุณไม่คิดที่จะกลับไปยังตำหนักสองกษัตริย์ในตอนนี้หรือ?” ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า ม่านในรถม้าปิดกั้นการมองเห็นของเขา แต่ดูเหมือนว่าดวงตาของเขาจะสามารถมองเห็นโลกภายนอกทะลุผ่านม่านไปได้ “เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ไปหรอก อีกไม่กี่วันฉันก็จะกลับไปแล้ว ตราบใดที่เธอไม่ได้ทำตัวไม่ชอบมาพากล คนอื่นจะไม่สงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับฉัน” เฟนด์พยักหน้าและไม่ถามต่อ เป็นอย่างที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พูด พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เฟนด์เป็นเพียงศิษย์ภายนอกที่ไม่มีภูมิหลังและคงไม่มีโอกาสได้พบกับผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ล่าสุด ไม่มีอะไรจะเชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกันได้เลย เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนค้นพบเรื่องนี้ แทนที่จะแล่นรถม้าไปยังประตูของตำหนักสองกษัตริย์ พวกเขาเลือกที่จะหาโรงแรมให้กับผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ก่อนที่เฟนด์จะมุ่งกลับไปที่ตำหนักสองกษัตริย์เพียงลำพัง ครั้งนี้ แนชอยู่ข้างนอกมานานพอสมควรแล้ว ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่เขาจะกลับเข้าไปยังเรือวิญญาณมัสตาร์ด ซี๊ด การทำเช่นนี้จะป้องกันไม่ให้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผย ในการเข้าสู่ตำหนักสองกษัตริย์ เฟนด์จำเป็นต้องยื่นป้ายหยกประจำตัวของเขาออกมาเท่านั้น หลังจากที่เขาเข้าไปในตำหนักสองกษัตริย์ เขาก็เฝ้าสังเกตใบหน้าของผู้คนเพื่อหาสัญญาณของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น และได้แต่รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเหล่าศิษย์ยังคงดำเนินชีวิตประจำวันกันอย่างสงบสุข ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น