Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 35

Oscar soltó una risa suave, pellizcando suavemente la suave piel de la cintura de Belén. Ella, asustada, dejó escapar un grito involuntario y, al darse cuenta de cómo sonaba, rápidamente se tapó la boca. —No te cubras, así está bien, la abuela ya se irá —susurró Oscar con su voz magnética al oído de Belén, provocándole un sentimiento de vergüenza y nerviosismo, pero finalmente hizo caso a sus palabras. Ricardo observaba a la anciana espiando, algo resignado, y exclamó: —Doña Carmen, ya es hora de ir a descansar, es tarde. Doña Carmen se enderezó rápidamente, tosiendo ligeramente con algo de vergüenza y tratando de disimular: —Yo... Solo estaba asegurándome de que la puerta estuviera bien cerrada, no malinterpretes. Tras decir esto, comenzó a caminar hacia adelante, luego se detuvo, recordó algo y añadió: —Y no le digas nada de esto a Oscar, ¿de acuerdo? Ricardo se acercó para asistirla, —Doña Carmen, ellos tienen suerte, no necesita preocuparse tanto, el señor Oscar siempre ha sido int

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.