Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 177

Hernán sonrió, desenfadado y claro, sin rastro de tristeza. Incluso arrodillado en el suelo, no mostraba ninguna vergüenza de mendigo, seguía siendo el joven y famoso Hernán, ¡de talento sorprendente! —¡Hernán, levántate ya! Yaritza no pudo contener más sus emociones, se lanzó hacia él, intentando levantarlo del suelo con fuerza: —Hernán, no hagas esto, no vale la pena por mí. ¡Hernán, no le ruegues, ya no le roguemos más, está bien? —Yari, te entristecería si Daniela se fuera cargando con una mala reputación. —Hernán seguía teniendo una mirada tierna: —Yari, no soporto verte triste. "Segundo joven maestro Lin ..." Al ver a Yaritza llorar, Hernán se compadeció profundamente y suavemente le secó las lágrimas de los ojos, con una sonrisa radiante: —¡Mi Yari realmente está hecha de agua! Si sigues llorando así, ¡vas a terminar ahogándome! Jaja, Yari, ¡sonríe! Llorar puede hacerte ver fea, y si te ves fea, ¡llorarás aún más! ¡Si sigues poniéndote más fea con cada llanto, qué haremos! —¡Wow

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.