Capítulo 79
Javier pensó que lo hacía por el bien de todos.
Laura, al escuchar cómo la llamaban ladrona una y otra vez, sentía que su rabia estaba a punto de hacerle estallar los dientes.
Sobre todo Javier, quien no solo no mostraba simpatía por su situación, sino que aún se atrevía a sugerir que Carmen debería aumentar sus demandas.
Laura miró a Javier, pero solo vio sus ojos completamente clavados en Carmen, sin prestarle la más mínima atención a ella. Esto la hizo sentirse aún más humillada y resentida.
—Me duele el estómago.
No podía hacer nada más, así que decidió recurrir a su viejo truco.
Efectivamente, al escuchar sus palabras, Javier inmediatamente giró su mirada hacia ella. Al ver su rostro pálido y su aspecto débil, rápidamente se acercó a su lado, levantando la mano para tocarle la frente.
—Tienes un poco de fiebre, ¿será que estás por enfermarte?
Javier frunció el ceño y miró al mediador.
—Las dos peticiones que Carmen hizo, las aceptamos. La mediación puede terminar

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ