Capítulo 162
Andrea llevaba del brazo a un hombre que Lorena no conocía, pero aun así le sonrió con cortesía.
Andrea no sabía quién estaba dentro del reservado, así que presentó a su acompañante.
—Te presento a mi novio, el profesor universitario Eduardo Ruiz.
Lorena extendió la mano rápidamente. —Mucho gusto, señor Eduardo.
Eduardo aparentaba unos treinta años, era afable y elegante, irradiaba el encanto de un hombre maduro.
—Mucho gusto.
Lorena aún tenía que entregar los documentos, y justo cuando iba a buscar una excusa para entrar, escuchó nuevamente la voz masculina desde dentro del reservado.
—Hermana, ¿cómo es que tienes novio y no lo llevas a casa para que todos lo conozcan?
Andrea no se esperaba encontrar a Alejandro dentro, y la sonrisa se le congeló en el rostro por un instante.
Alejandro ya había abierto la puerta del reservado por su cuenta y tenía la mirada fija en Eduardo.
Lorena, aunque no fuera muy perspicaz, notó que algo no andaba bien.
¿Esa relación de hermanos no era buena?
La

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ