Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 582

Lorena arrugó la frente; sentía que lo conocía bastante bien, y a veces, cuanto más silencioso estaba, más significaba peligro. Pero, ¿realmente su partida podía enojarlo tanto? Ella se sentía inquieta y en su mente no dejaba de repetirse esa mirada suya. Sin embargo, no se atrevía a apostar. Si ella pisaba el límite de Pedro, esta vez, al regresar, sin duda sería capturada por él. No tenía posibilidad de ganar. Así que, según su plan anterior, primero iría a otra ciudad para esconderse un tiempo; cuando escuchara que Pedro y Ana se habían casado, entonces no sería tarde para regresar a Costadorada. Inspiró profundamente. —No le digas a nadie dónde estoy, voy a la ciudad vecina. Cuando esté establecida allí, me pondré en contacto contigo. Juan se sintió incómodo. —¿Entonces no vas a volver a Costadorada en un tiempo? Lorena, agotada, agachó la cabeza y, dándole golpecitos a la cara de Ximena, le animó a comer un trozo de chocolate. Ximena ya no tenía fuerzas ni para hablar, pero aun as

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.