Capítulo 893
Lorena siempre había querido saber cómo fue que él se había enamorado de ella, quería rastrear a fondo el origen de todo aquello.
Pero ahora, al recordar aquella noche, al evocar los encuentros de antes de los dieciocho, parecía que en verdad habían hablado muy poco.
Una de las manos de Pedro la rodeó, apoyó con cuidado su barbilla en su cabello. —En ese entonces, tú siempre pasabas a mi lado.
Ni siquiera me mirabas.
Así que no sabía qué decirte. La única vez que me animé a llamarte, claramente te sorprendió; luego sonreíste y me preguntaste: —¿Necesitas algo?
Ella siempre había sido tan estricta con la distancia entre las personas, porque sabía que acercarse demasiado a él podría traer serios problemas, por eso se mantenía en constante alerta.
Poco a poco, los recuerdos de Lorena volvían, pero si forzaba demasiado su memoria, el dolor se volvía insoportable.
Por eso se dio la vuelta, se metió en su abrazo y lo rodeó con los brazos. —¿Esa noche estaba llamando a otra persona?
Pedro se

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ