Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 974

Al principio pensaba que Silvio se asustaría, pero en realidad estaba demasiado sereno. Tan sereno que hizo sentir a Miriam que su vida resultaba, en verdad, insignificante. Miriam experimentó una especie de pánico, un pánico semejante al de estar a punto de descubrir una verdad aterradora; la mano con la que sostenía el puñal temblaba levemente. Ese puñal casi se le cayó al suelo; lo que le resbalaba ahora no eran lágrimas, sino sudor. Los ojos de Miriam permanecían fijos en Silvio. Pero él seguía con aquella expresión tranquila, como si no viera el puñal que Miriam tenía apoyado contra su propio cuello. La sangre le corría por el cuello hacia abajo; incluso ella misma ya sentía dolor, y aun así Silvio no se movía. Los labios de Miriam temblaban; forzándose, volvió a decir: —Hermano, ¿no me has escuchado? Le dije a Martina que hoy iría; si no voy, doña Viviana seguramente mandará a alguien a preguntar. Miriam no entendía por qué había pronunciado esas dos frases finales, como si al no

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.