Capítulo 262
Está hecho, ¿cómo pude olvidar eso?
Sin embargo, no tengo nada de qué sentirme culpable, así que negué directamente: —No hubo acoso, es una falsa acusación.
—¿Qué?
Adrián me miraba fijamente, su mirada exigía una explicación más detallada.
Le relaté el incidente en que accidentalmente tropecé con Luis, quien luego me acusó falsamente, y añadí: —Ese chico es simplemente vanidoso, ni siquiera me interesa.
—¿Entonces qué tipo te gusta? ¿Alguien mayor? ¿O más bien un tipo maduro y estable? —preguntó Adrián, mostrando un claro interés.
Lo miré seriamente, y de repente me entraron ganas de bromear con él, me acerqué más y dije: —Me gustas tú, que eres... áspero y duro.
Al decir esto, noté cómo se movía la nuez de Adrián.
Lo había provocado de nuevo.
En el siguiente segundo, me aparté, pero escuché a Adrián preguntar en voz baja: —¿Cómo sabes que soy duro?
Yo: ...
Unos segundos después, mi cara se puso completamente roja.
Pensé que Adrián era un hombre bastante inocente, pero esa frase revel

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ