Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 150 No quiero que aparezca

Diego sonrió, sin pensar demasiado. —Está bien, tú encárgate de avisar. —Entonces voy a llamar a Manuel primero para invitarlo a cenar esta noche en casa, también he pedido los pasteles favoritos de Moni, voy a recogerlos ahora, abuelo. —Ve, ve. Diego agitó la mano, observando su partida feliz y sonrió de nuevo. Pareció que por fin decidió asentarse y formar una familia. No tengo idea de cuándo Sergio, este chico, se casará; nunca he oído que le guste alguna chica. Ya es un hombre de más de treinta años y ahora su sobrino está por casarse, cada vez se le va a hacer más tarde. Diego no pudo evitar suspirar suavemente, sintiéndose algo ansioso. Hace un tiempo, un amigo mencionó que podría organizar una cita para Sergio, y se escuchaba como una buena idea. Diego, pensativo, comenzó a considerar seriamente la posibilidad de organizar una cita para Sergio. Después de salir de la casa, Pablo se subió al coche y llamó primero a Manuel. —Manuel, me gustaría invitarlos a usted y a la tía a cena

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.