Capítulo 2012
Bernardo respondió suavemente.
No pudo controlar la emoción en su mirada.
La atrajo con fuerza entre sus brazos.
—Yo también temí no volver a verte jamás.
...
En la carreta de regreso a la ciudad, Josefina relató cómo fue llevada por Mariano, cómo respondió a la situación y cómo finalmente salió de Casa Suárez para abandonar la ciudad.
Cuando terminó, respiró hondo, aún con cierto temor residual.
—Ese hombre es muy insidioso, sus métodos son crueles. Tendrás que tener mucho cuidado con él de ahora en adelante —dijo ella.
Bernardo sonrió: —La familia Suárez está en caos, no tendrá tiempo para venir a molestarme. Cuando lo tenga, probablemente ya no pueda salir de Casa Suárez.
Al oír esas palabras, Josefina parpadeó: —¿Los dos días que desapareciste y resultaste herido fue por esto?
A ojos de Josefina, una vez que Bernardo tenía un objetivo, jamás se quedaba esperando la muerte.
El Bernardo de antes no se daba cuenta de los cálculos de las personas a su alrededor, y poco a poco se fue de

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ