Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 12

Respiró profundo y contestó la llamada. La voz débil de Olivia llegó del otro lado, cargada con una dosis exacta de dependencia: —Gustavo, todavía me siento un poco mareada... La herida me duele muchísimo. Estoy sola en el hospital y tengo miedo... ¿Podrías venir a acompañarme? En otro momento, con solo escucharla así, él habría dejado todo de inmediato para ir volando junto a ella. Pero en ese momento, mientras observaba el punto de luz del avión que acababa de desaparecer en el cielo nocturno, una leve y casi imperceptible molestia, tan tenue que ni él mismo habría podido nombrar, cruzó su pecho. Guardó silencio unos segundos y finalmente respondió: —Está bien, ya voy. Cuando llegó a la habitación VIP del hospital, Olivia estaba recostada contra el cabecero de la cama. Su rostro lucía algo pálido, pero al verlo entrar, se iluminó enseguida con una sonrisa dulce y de alivio. Gustavo se sentó junto a la cama. Olivia se acurrucó a su lado, hablándole en voz baja, pero él tenía la mente

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.