Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

Capítulo 20

Apenas terminó de hablar, el bullicio del público se desvaneció al instante. Todos miraban a Matías con un temor reverente. En Laguna Brava, su nombre bastaba para helar la sangre. El domador que había caído al suelo no podía creer a quién había provocado. Se levantó a trompicones y huyó sin mirar atrás. Poco después, el dueño del lugar bajó corriendo desde el segundo piso. Sudaba a chorros: —Matías, no sabía que venías. Si me hubieras avisado, habría preparado vino y cena, tú sabes que yo... Matías alzó la mano y, mirando a la niña junto a Sofía, dijo con firmeza: —La deuda de su familia está pagada. Desde hoy nadie tiene derecho a tocarla. ¿Entendido? El dueño asintió una y otra vez, encorvándose en una mezcla de miedo y sumisión: —Por supuesto. No te preocupes, nadie la molestará. La situación parecía resuelta, pero Matías sentía que aún faltaba algo. Se acercó a Sofía, bajó la mirada y le preguntó con una seriedad inesperada: —Sé que detestas este lugar. Pero si lo convirtiera en u

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.