Capítulo 127 El pretendiente persistente
Después de hablar, Andrea miró a Susana con una mirada amable: —Susana, lo hiciste muy bien.
—Gracias, abuela.
—Te he reservado una cena de celebración; lleva contigo a tu diseñador y vayan a comer juntos. —Dijo Andrea.
—De acuerdo, ¿vas a venir con nosotros?
—No iré; si voy, ustedes seguramente no comerán con comodidad. —Andrea negó con la cabeza: —Anda, ve pronto, no hagas que todos se mueran de hambre.
El corazón de Susana estaba a la vez triste y cálido.
Asintió y se levantó para marcharse. Benito sonrió de inmediato: —Susana, come más. De ahora en adelante, el departamento de diseño quedará a tu cargo. Con tu presencia, por fin puedo estar tranquilo.
Susana respondió con un leve "hmm" y salió del salón.
—Ya sabía yo que mi hija biológica era realmente sobresaliente; no solo es una maestra del piano, ¡también una diseñadora de primera! —Dijo Benito riendo.
Laura, al pensar en todas las identidades de Susana, sintió también cierto orgullo compartido.
—No importa si es sobresaliente

Naka-lock na chapters
I-download ang Webfic app upang ma-unlock ang mas naka-e-excite na content
I-on ang camera ng cellphone upang direktang mag-scan, o kopyahin ang link at buksan ito sa iyong mobile browser
I-click upang ma-copy ang link