บทที่ 305

“งั้น บ่าวสาวอยากแต่งไหมล่ะ?” วาเลรี่หัวเราะออกมา “ก็ในเมื่อทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ในวันนี้แล้ว ทำไมเราไม่ทำพิธีให้เสร็จไปเลยล่ะคะ?” “แม่เองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” คุณผู้หญิงหันไปหาพ่อบ้าน “ไปเอากำไลข้อมือมาให้ฉันที” อีเว็ตต์ การ์ดเนอร์ ลูกสะใภ้ของท่าน ถามขึ้นด้วยความอิจฉา “คุณแม่หมายถึงกำไลข้อมือที่ตกทอดกันมาจากบรรพบุรุษเหรอคะ?” “ใช่น่ะสิ ก็ฌอนเป็นผู้สืบทอดของตระกูลฮิลล์ ดังนั้นกำไลข้อมือควรส่งต่อให้ภรรยาในอนาคตของเขาเป็นเรื่องธรรมดา” คุณผู้หญิงฮิลล์พูดพร้อมกับเผยยิ้ม แคทเธอรีนหลุบตาลง เพราะทุกข์ใจเกินกว่าที่จะมองพวกเขาได้ ที่ด้านข้าง เมลานี่และแม่ของเธอได้สูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยความตื่นเต้นไปหลายครั้งแล้ว ในไม่ช้า กำไลข้อมือก็ถูกนำออกมา และคุณผู้หญิงฮิลล์ก็เรียกให้เมลานี่เข้ามาหา ขณะที่เธอกำลังยกมือของเมลานี่ขึ้นวางบนตักของเธอ จู่ ๆ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นมาจากด้านนอก ทุกคนหันไปมองฌอนที่เดินเข้ามา เขาสวมชุดสูทสีเทาราคาแพงกับเนคไทผ้าไหมแจ็คการ์ด เขาสวมนาฬิกาเรือนหรูเอาไว้ที่ข้อมือของเขา ยามเมื่อเขาเดินเข้ามาราวกับมีสปอตไลท์สาดส่องมาที่เขา ดูสูงศักดิ์ สง่างาม และดูพิเศษ “ทำอะไรกันอย