บทที่ 306

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาปราศจากซึ่งความรู้สึกใด ๆ ทว่าคนที่รู้จักเขาดีต่างรู้กันว่านี่คือชนวนระเบิดของความโกรธ คนรุ่นหลังกลั้นหายใจด้วยความหวาดหวั่น ทว่าผู้อาวุโสไม่กล้าพูดอะไรโดยไม่ไตร่ตรองให้ดีก่อน นิโคลาเดือดดาลด้วยความโกรธ “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง...” “พอ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” วาเลรี่จ้องมองไปที่เธอ “เรากังวลมากไปเองจริง ๆ ก่อนอื่นหลานต้องเข้าใจถึงบุคลิกนิสัย และงานอดิเรกของอีกคนเสียก่อน หลานสองคนควรจะเดท ไปทานอาหารเย็น และดูหนังด้วยกันให้มากกว่านี้ มีโรงภาพยนตร์ส่วนตัวที่บ้าน หลานไปดูหนังหลังจากรับประทานอาหารได้เลย” “ใช่ เป็นความคิดที่ดี” คุณผู้หญิงฮิลล์ยังเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปพูดถึงวัตถุดิบสดใหม่ที่ฌอนได้สั่งมาจากต่างประเทศเป็นพิเศษ หลังจากที่รับประทานส้มเสร็จแล้ว ฌอนก็ไม่ได้ร่วมวงสนทนากับพวกผู้หญิงและหันหลังกลับ หลังจากที่เขาออกไปได้ไม่นาน ชายหนุ่มอีกสองคนก็เข้ามา คนหนึ่งคือวิลลี่ ฮิลล์ ที่แคทเธอรีนเคยพบมาก่อน ส่วนอีกคนหนึ่งสวมชุดสูทสีน้ำเงิน ผมสีดำสนิทของเขาปรกอยู่บนหน้าผากของเขา และคิ้วได้รูปของเขาทำให้เขาดูเย่อหยิ่ง คุณผู้หญิงฮิลล์กวักมือเรียกให้พวกเขาเข้ามา “เลียม ทำไม