บทที่ 196

“ทำไมคุณถึงกลัวฉันขนาดนั้น ไม่จำเป็นหรอก ฉันแค่มาดูว่าคุณเป็นยังไงบ้าง” ผู้ชายที่มาเยี่ยมเธอคือเจเรมี เชอร์แมน เขาเดินไปหาโรซาลีที่ดูเหมือนจะหมดสติไปเพราะความกลัว ก้มลงมองเธอด้วยดวงตาที่เย็นชา โรซาลีบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมร่างกายไม่ให้สั่นสะท้าน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้น “ในเมื่อเจ้าเห็นว่าข้าไม่สบายเพียงใด เจ้าก็ออกไปได้แล้ว เห็นได้ชัดว่าข้าอยู่ในสภาพไม่ดี” เมื่อใดก็ตามที่เธอยืนอยู่ต่อหน้าชายผู้โหดเหี้ยมนี้ เธอจะรู้สึกอับอายอย่างลึกซึ้ง ราวกับว่าเธอเปลือยเปล่าทั้งตัวแม้จะสวมเสื้อผ้า เธอเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัว เธอพยายามห่อหุ้มตัวเองในอีกชั้นหนึ่งเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น เจเรมีใช้มือหยุดเธอแล้วโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น จากนั้นเขาก็นั่งลงและดึงชุดนักโทษที่หลวมของโรซาลีด้วยมือของเขา นิ้วเรียวของเขาตกลงบนหลังของเธอ เขาหรี่ตาและลูบไล้เธอเบา ๆ ราวกับว่าเขาลูบไล้เธอและเล่นกับเธอ รอยแผลเป็นที่ไม่สม่ำเสมอปกคลุมร่างกายของเธอ บางคนอยู่ลึกในขณะที่คนอื่นเบากว่า ทั้งหมดเป็นการกระทำของเขา หลังจากที่เธอหายดีแล้ว แผลเป็นจะกลายเป็นสีชมพูจางๆ ซึ่งดูสวยงามแล