บทที่ 197

มันเป็นวันที่ 22 ของการหายตัวไปของโดโรธีและกลางคืนก็มืดกว่าส่วนลึกของมหาสมุทร คนที่อยู่หลังโต๊ะเงียบขณะอ่านกองเอกสารเร่งด่วน อย่างไรก็ตาม หลังจากอ่านไปได้ซักพัก เขาก็เริ่มสูบบุหรี่ด้วยอาการระคายเคืองอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมความรู้สึกผิดและความใฝ่ฝันถึงเธอเพิ่มขึ้นทุกวัน แม้จะฟื้นความทรงจำที่หายไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อถึงเวลากลางวัน เขามีภารกิจมากมายที่ต้องจัดการในบริษัท และเขาก็ยุ่งมากจนคิดอะไรไม่ออกเลยในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ในยามราตรีที่เงียบสงัด เขาคิดถึงเธอมากจนนอนไม่หลับเลย ดังนั้นเขาจึงยังคงพลิกและพลิกเตียงของเขาต่อไป หากเพียงแต่เขาให้ความไว้วางใจเธอมากกว่านี้ พวกเขาคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เธอน่าจะตายไปแล้ว และเขารู้สึกเสียใจและเจ็บปวดอย่างมาก เขาไม่สามารถปีนออกจากสิ่งนี้ได้ ถ้าเพียงแต่เธอยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ เขาจะเดินไปหาเธออย่างมีความสุข ราวกับว่าเขาได้สิ่งที่เขาสูญเสียไป เขาจะจูบเธอเบา ๆ และบอกเธอว่าเขาไม่เคยเกลียดเธอ เขาจะบอกเธอว่าในช่วงเวลาที่เธอหายตัวไป เขาคิดถึงเธอมากจนนอนไม่หลับทุกคืน เขาจะบอกว่าเขาตกหลุมรักเธอมากที่สุด เขาชอบความดื้อรั้นขอ