บทที่ 168 หลงไหลแค่เขาเท่านั้น

เนลล์พยักหน้าและหลับตา ทั้งสองนั่งลงที่ยอดเขาเป็นเวลานานมาก แต่ฝนดาวตกก็ยังไม่ปรากฏ เนลล์นั่งลงบนตักของเขาและมีเสื้อคลุมของเขาอยู่บนตัวเธอ ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกง่วงนอนในท่าที่สบาย อุณหภูมิลดลงอีกในภายหลัง แม้ว่าเธอจะสวมเสื้อโค้ทของเขา แต่เธอก็ยังรู้สึกหนาว เธอมุดใบหน้าเข้าไปใกล้ร่างกายของเขาเพื่อความอบอุ่นและการสนับสนุน กิดเดียน มองผู้หญิงบนตักของเขาอย่างลึกซึ้ง ดวงตาสีดำของเขาจับจ้องที่ใบหน้าของเธอนิ้วที่แข็งแกร่งของเขาลูบไล้ศีรษะของเธอและรู้สึกถึงเส้นผมของเธอทุกเส้น ความต้องการปกป้องเธอล้นอยู่ในหัวใจของเขา ในเวลาต่อมากลางคืนก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีขาว แสงแรกฉีกผ่านความมืดจากขอบฟ้าและเปล่งประกายความสดใสบนผืนดินที่เงียบสงบ เนลล์ตื่นขึ้นมาหลังจากแตะไหล่ของเธอสองสามครั้ง ทันทีที่เธอลืมตาเธอก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของกิดเดียน ต่อหน้าเธอ มันสวยงามมากจนดูเหมือนรูปสลักและมีแสงเรืองรองยามเช้าอยู่บนตัวเขาทำให้เขาดูเหมือนเทพ เธอตกใจกับความงามของใบหน้าของเขา เธอหรี่ตาและหยิกแก้มของเขาอย่างมีความสุข “มันยอดเยี่ยมมากที่ได้ตื่นขึ้นมาบนตักของคนหล่อ” กิดเดียน ไม่ได้หยุดเธอไม่ให้หยิกเขาเพราะเขายอมให้เธ