บทที่ 174 เธอเมา

เธอถือแก้วไว้ในมือของเธอ จิบแล้วจิบเล่า กิดเดียนรินไวน์ให้ตัวเองด้วย เขาจับมือของเธอและนั่งลงบนโซฟา ค่ำคืนบนยอดเขาที่เงียบสงัด เขาทั้งสองคนกอดกันบนโซฟาในบ้านหลังโปร่งนี้ พลางดื่มไวน์อย่างเพลินเพลินกับช่วงเวลานั้น ดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า แสงไฟจากบ้านเรือนมากมายที่ส่องสว่าง เป็นภาพที่ทำให้อบอุ่นในเมื่อมองไป เนลล์คิดว่าเธอต้านฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้ดี ดังนั้นเธอจึงไม่อดใจกับไวน์ที่ดื่ม แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ ก่อนที่เธอจะดื่มแก้วของเธอหมด เธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว เธอพิงไหล่ของกิดเดียนด้วยความเวียนศีรษะ และบอก “กิดเดียนคะ ฉันเวียนหัว” กิดเดียนมองเธออย่างลึกซึ้ง ไวน์ขวดนั้นถูกนำมาจากห้องเก็บไวน์ของตระกูลเดวิส ซึ่งเป็นหนึ่งในไวน์ที่ดีที่สุดที่พวกเขามี มันรสชาติดีแต่ผลข้างเคียงของมันรุนแรงมาก มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงยอมให้เธอดื่มเพียงแค่แก้วเดียว เขาเห็นใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ ดวงตาหยาดเยิ้มและพร่ามัว เขารู้ว่าเธอดื่มมากเกินพอแล้ว กิดเดียนวางแก้วลงบนโต๊ะน้ำชาและพูดขึ้น “ไปอาบน้ำกันเถอะ” จากนั้นเขาก็อุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา “อาบน้ำ? อาบน้ำอะไร? ฉันคิดว่าเราอยู่บนยอดเขาไม่ใช่เหรอ?”