บทที่ 175 แปลกนิดหน่อย

เขาเหล่ตามองเธอด้วยสายตาอันตราย “ที่รัก บรรยากาศมันดีมากเลยนะครับ ทำไมพวกเราไม่ทำสิ่งที่พวกเรารักกันล่ะ?” “อะไร? ระ-รักอะไร? คืออะไรเหรอคะ?” “คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอครับ?” “ฉะ-ฉัน ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ” “งั้นผมจะบอกคุณตอนนี้แหละ” “เฮ้! กิดเดียน ลีย์!” ... ในวันที่สอง เนลล์ตื่นขึ้นมาด้วยความเสียใจ ถ้าเธอรู้แบบนี้ เธอจะไม่ตามเขาขึ้นมาบนยอดเขานี้! โชคดีที่เธอได้อะไรบางอย่างออกมา ขาของเธอเจ็บและเธอไม่สามารถเดินลงจากภูเขาได้อีกต่อไป ดังนั้นกิดเดียนจึงแบกเธอลงไปที่ตีนเขา กลางวันไม่หนาวเท่ากลางคืน ลมทะเลพัดลงมา ทำให้รู้สึกถึงกลิ่นอายของทะเล เนลล์เอนกายพิงชายหนุ่มและเนื่องจากเธอนอนไม่หลับ เธอจึงไม่กระปรี้กระเปร่า กิดเดียนเห็นว่าเธอดูเศร้าซึมและพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่าหลับตาลงเร็วแบบนั้น ที่นี่อากาศหนาว คุณอาจจะเป็นหวัดได้ถ้าคุณหลับตอนนี้” เนลล์ฮึดฮัดตอบกลับ หลังจากที่พวกเขาลงมาจากภูเขา กิดเดียนก็วางเธอลงให้ยืน และพวกเขาก็เดินไปตามชายหาด เนื่องจากพวกเขาจองตั๋วเครื่องบินเพื่อกลับไปที่จินเฉิงในบ่ายวันนั้น ทันทีที่เนลล์กลับไปที่คฤหาสน์ เธอเริ่มเก็บของเพื่อที่พวกเขาจะได้ออกเดินทางในช่วงบ่าย กิ