บทที่ 230 ปรารถนาถึงความตาย

ในทางกลับกันเซลีนถูกบอดี้การ์ดส่งตัวกลับบ้าน เมื่อสองวันก่อนโทมัสไปทำธุระ นอกจากคนรับใช้แล้วมีเพียง เซลีนและเจสันเท่านั้นที่อยู่บ้าน พวกคนรับใช้ต่างตกอกตกใจเมื่อเซลีนถูกบอดี้การ์ดพากลับมา คนรับใช้ตามบอดี้การ์ดขึ้นไปและดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่บอดี้การ์ดกลับจ้องมองเธอ บอดี้การ์ดที่แข็งแรงทั้งสองมองไปยังคนรับใช้และพูดอย่างดุว่า “นี่เป็นคำสั่งของคุณชาย คืนนี้คุณผู้หญิงต้องอยู่ในห้องของเธอ ไม่อนุญาตให้ใครปล่อยเธอออกมาหรือเยี่ยมเธอ เข้าใจไหม?" “ทำไม?” “ทำไมคุณถึงมีคำถาม? นี่เป็นคำสั่งของคุณชาย และเรากำลังทำตามคำสั่งดังนั้นอย่าถามในสิ่งที่คุณอยากรู้” จากนั้นบอดี้การ์ดก็เดินจากไป เสียงตะโกนและเสียงร้องของเซลีนดังออกมาจากในห้องและเธอก็เริ่มขว้างสิ่งของไปรอบ ๆ คนรับใช้มองหน้ากันอย่างสับสน แต่ไม่กล้าพูดหรือทำอะไร เช้าวันที่สอง เจสันกลับมายังบ้าน ทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านคนรับใช้มองเขาด้วยสายตาโหยหาราวกับว่าเขาเป็นผู้ช่วยชีวิต เขาถามอย่างเมินเฉยด้วยสีหน้านิ่งเฉย “คุณผู้หญิงอยู่ไหน?” “เธออยู่ชั้นบน เธอขว้างปาสิ่งของทั้งคืน เธอจะหยุดตอนประมาณตีห้า” เขายิ้มเล็กน้อย เมื่อใดก็ตามที่เซลีนไม่ม