บทที่ 248 เติมน้ำมันลงไปในกองไฟ

กลางดึกเซลีนสะดุ้ง เธอมองหาเจ้าหน้าที่คนหนึ่งแล้วพึมพำ “ฉันอยากโทรหาอีกคน” เจ้าหน้าที่จ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ “วันนี้คุณโทรไปกี่ครั้งแล้ว? คุณคิดว่าจะมีคนมาช่วยคุณจริง ๆ เหรอ? หยุดฝันและพักก่อนดีไหม? มันจะดีกว่านี้ถ้าคุณนั่งคิดและยอมรับว่าคุณก่ออาชญากรรม คุณเข้าใจไหม?" เซลีนยกริมฝีปากของเธอขึ้นอย่างเย็นชา ทันใดนั้นเธอก็ก้าวไปด้านข้าง และกระแทกศีรษะเธอเข้ากับกำแพง ด้วยความกลัวเจ้าหน้าที่ทั้งสองรีบดึงเธอออกมา “คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? คุณพยายามจะทำอะไร?" “ฉันต้องการโทรศัพท์!” เจ้าหน้าที่สองคน “ ... ” ในที่สุดคนหนึ่งก็โบกมืออย่างช่วยไม่ได้ “เอาล่ะ ได้ ๆ ให้เธอไป! เธอเสียสติไปเหรอไง” เซลีนได้รับโทรศัพท์ตามสัญญา เมื่อมีโทรศัพท์อยู่ในมือเธอ เธอรู้สึกได้ว่านิ้วมือของเธอนั้นสั่น เธออ้างว่าเป็นเรื่องส่วนตัว เธอให้เจ้าหน้าที่ออกจากห้องก่อนที่เธอจะโทรศัพท์ เสียงผู้หญิงอ่อนโยนดังขึ้นที่ปลายสาย "ฮับโหล นั่นใคร?" "ฉันเอง" ปลายสายมีความเงียบ สิ่งที่ตามมาคือเสียงหัวเราะเบา ๆ “ฉันคิดว่าคุณถูกขังซะอีก แต่คุณสามารถโทรหาฉันได้? คุณมั่นใจว่าคุณมีไหวพริบงั้นสินะ” เซลีนโพล่งอย่างเย็นชา “คุ