บทที่ 299 พ่อของลูก

เลียมวางมาดแล้วถามกลับว่า “มีอะไรเหรอ?” โจเอลยิ้มขณะเดินเข้ามาหาเขา “แกคุยกับใคร? แล้วทำไมแกต้องคุยข้างนอกด้วย?” ในทางกลับกันเลียมจ้องเข้าไปในดวงตาของโจเอลโดยไม่พูดอะไรสักคำ การจ้องมองของเขาลึกมาก และลึกลับราวกับจะตกเหว โจเอลไม่กลัวเขา จึงไม่กลัวการจ้องมองที่คุกคามของเลียม เขาขยับเข้ามาใกล้และแอบดู “เมื่อกี้ฉันได้ยินคำสองสามคำเกี่ยวกับผู้หญิง เฮอะ เพื่อนอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ความจริงที่ว่าแกรู้จักคุณแฮนค็อก ทำไม? เปลวไฟเก่าเหรอ?” การจ้องมองของเลียมดุดันขึ้น โจเอลส่ายหัว และดิ้นอีกครั้ง “ดี ไม่เป็นไรถ้าแกไม่บอกฉัน แต่ในฐานะเพื่นฉันขอเตือนแก คุณแฮนค็อกเพิ่งให้คลอดลูกของเธอกับผู้ชายคนหนึ่ง ระวัง กรณีนี้แกอาจจะโดนผู้หญิงนอกใจ” ริมฝีปากของเลียมกระตุกอย่างไม่คาดคิด ดวงตาของเขาดูเหมือนจะแสดงความเย้ยหยันและเหยียดหยาม "ฉันรู้" "ฮะ?" “ฉันบอกว่าฉันรู้” โจเอลตาเบิกกว้างมองเขาราวกับเห็นผี “แล้วแกยังชอบเธออยู่ไหม?” เลียมขมวดคิ้ว “ใครบอกว่าฉันชอบเธอ” โจเอลหัวเราะอย่างเย็นชา “ฮึ่ม! อย่านึกว่าฉันไม่เห็น ตอนที่เราทานอาหารกัน แกก็ยังคงมองเธอและไม่มองไปที่อื่นเลย แกคิดว่าพวกเราที่เหลือตาบอด