บทที่ 593 เขาผิดนัด

แม่ของลูซี่อายุมากแล้ว แต่กลับต้องมาถูกสั่งสอนจากลูกสาวของเธอเอง เธอจึงรู้สึกอับอายเล็กน้อยในทันที แต่อย่างไร เธอก็ว่าลูซี่พูดถูก ก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกกังวลและพูดจาไม่มีเหตุผล ดังนั้นคราวนี้เธอไม่ปฏิเสธ เธอเชื่อฟังและพูด “ได้ ได้ ได้ แม่รู้” ลูซี่ยิ้มและยืนขึ้นอย่างโล่งใจ “งั้นหนูจะโทรหาเขาตอนนี้” “ก็ได้” ลูซี่ค้นหาเบอร์ของเซซิลที่สี่และกดโทรออก ระหว่างการรอสายไม่ได้นานอย่างที่คิด ก่อนที่เขาจะรับสาย เสียงลวก ๆ ของเซซิลที่สี่ดังขึ้นจากปลายสาย “นี่ใคร?” ลูซี่พูดด้วยเสียงที่ใจเย็น “ฉันเอง” ปลายสายเงียบไปสักพัก จากนั้น เขาหัวเราะอย่างร่าเริ่ง “อ๋อ เธอเอง มีอะไร?” “คุณสัญญาแล้วเมื่อวานว่าคุณจะไปที่สำนักกิจการพลเรือนด้วยกันวันนี้เพื่อไปเซ็นต์ใบหย่า มาเจอกันตอนนี้!” “โอ้ไม่!” เขาตบหน้าผากของเขาทันที “ดูความขี้ลืมของฉันสิ ฉันลืมสิ่งสำคัญอย่างนี้ไปได้ยังไงกันนะ? ฮ่าฮ่า...ขอโทษนะ เมื่อคืนฉันตั้งใจดื่มมากไปและพึ่งจะตื่น เธอ อ่า...คุยกับแม่เธอหรือยัง?” ลูซี่ขมวดคิ้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างจากน้ำเสียงของเซซิลที่สี่ เธอลดเสียงลง “ฉันคุยแล้ว คุณจะมาเมื่อไหร่?