บทที่ 664 ยอมรับความผิดพลาดของเขา

ลูซี่เบิกตากว้างและมองโจเอลอย่างไม่เชื่อสายตา และกัดฟัน “คุณไม่รู้ว่าฉันโกรธอะไรใช่ไหม? คุณไม่มีความคิดที่น่าสยดสยองเกี่ยวกับสิ่งที่คุณทำเหรอ?” โจเอล “???” เขาทำอะไรลงไป? 'ความคิดบ้า ๆ’ อะไรที่เขาควรจะมีงั้นเหรอ? อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ได้สอนเขาว่าไม่ว่าอีกฝ่ายจะโกรธเรื่องอะไรก็ตาม ไม่ควรถามอะไร ณ จุด ๆ นี้การถามอะไรจะผิดไปหมด สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือขอโทษเท่านั้น ดังนั้น โจเอลผู้ต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างมากจึงพูดอย่างจริงจังว่า “ผมขอโทษ ภรรยา ผมผิดไปแล้ว" ลูซี่ตกตะลึงทันที ไฟที่เธอเตรียมจะขว้างก็พังลงจนหมด ราวกับว่าลูกโป่งแตกเพราะคำขอโทษนี้ เธอมองมาที่เขาและสูดอากาศเข้าไปลึก หลังจากนั้นสักครู่หนึ่ง “อย่าคิดว่าฉันจะให้อภัยคุณ เพียงเพราะคุณขอโทษฉันนะ ฮึ่ม” เมื่อเห็นสิ่งนี้ โจเอลก็เกลี้ยกล่อมเธออย่างรวดเร็ว “ภรรยาครับ ผมผิดไปแล้วจริง ๆ” จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปและกอดเธอ ความโกรธในหัวใจของลูซี่ได้หายไปเป็นส่วนใหญ่แล้ว แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะถาม “คุณผิดอะไร?” โจเอล “...” เขาอยากจะพูดว่า 'ผมจะไปรู้ได้ไงล่ะ ว่าผมผิดอะไร' อย่างไรก็ตาม นี่คือสิ่งที่เขาไม่กล้าพูดโดยตรง หล