บทที่ 665 เข้าใจผิด

ไม่นานก็เสิร์ฟอาหารที่มีสีสันและหอมกรุ่น ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่อาหารตรงหน้าและถามพี่โนแลน “ของพี่ล่ะ?” ชายคนนั้นพูดอย่างเฉยเมยว่า “พี่กินแล้ว” เขานั่งลงตรงข้ามกับเธอและหยิบหนังสือขึ้นมาเริ่มอ่าน เมื่อเห็นเขาเป็นเช่นนี้ หญิงคนนั้นก็ไม่ได้พยายามถามเพื่อให้กินอีก หลังจากที่เธอทานอาหารเสร็จแล้ว ผู้ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นไปล้างจานและทักทายพนักงานในร้านอาหาร ก่อนที่จะพาเธอออกมา ขณะเดินอยู่บนท้องถนน ใบหน้าอันน่าทึ่งของผู้หญิงคนนี้และอารมณ์เฉพาะตัวของเธอ ดึงดูดสายตาผู้อื่นได้อย่างบ่อยครั้ง เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกอึดอัดเมื่อถูกจ้องมอง เธอดึงเบาๆ ที่มุมเสื้อคลุมของชายคนนั้น กระซิบว่า “พี่โนแลน พวกเขา…” ใบหน้าของชายคนนั้นค่อนข้างเย็นชา เขามองอย่างเฉียบขาดไปยังผู้คนที่กำลังจ้องมองและตะคอก “คุณมองอะไร? ระวังไว้ผมจะควักลูกตาของคุณออกมา” คนส่วนใหญ่ที่มาที่นี่มีทั้งรวยหรือสูงส่ง แม้ว่าคนธรรมดาจะร่ำรวย พวกเขาอาจจะไม่สามารถมาที่นี่ได้ ดังนั้น เมื่อชายคนนั้นพูดเช่นนี้ ย่อมมีคนที่ไม่มีความสุข “ใครมองคุณ? คุณมีทองคำบนใบหน้าหรือไง? คุณกำลังเ โวยวายอะไร? คุณคนสวยยังไม่ได้พูดอะไรเลย แต่คุณออกนอกหน้ามานี่