บทที่ 895 อย่าโมโหไปเลย

แอมเบอร์ยิ้มจาง ๆ ออกมา “ที่พวกคุณไม่พบสิ่งผิดปกติ นั่นก็เป็นเพราะว่าขวดที่ฉันเอาให้ไป มันเป็นน้ำมันหอมระเหยจริง ๆ” "ยากล่อมประสาทจะไม่ออกฤทธิ์ ถ้าไม่มีคนใดคนหนึ่งทำอะไรกับมัน ขวดที่ฉันให้คุณไปตรวจสอบ เป็นเพียงแค่ขวดน้ำมันหอมระเหยธรรมดา ๆ ขวดหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ขวดที่ฉันเคยใช้กับคุณมาก่อน" วิกกี้ตัวสั่นเทา ในเวลานี้ เธอก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่า เธอเชื่อใจแอนเดรียมากเกินไปตั้งแต่แรก นั่นคือเหตุผลว่าทำไม ถึงแม้ว่าเธอจะสงสัยในตัวของแอนเดรียมากสักเท่าไร เธอก็ไม่เคยพบสิ่งผิดปกติเลยแม้แต่น้อย มันจึงทำให้เธอไว้ใจแอนเดรียหมดทั้งใจ เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าอีกฝ่ายกำลังใช้ความไว้วางใจของเธอ เพื่อวางแผนกลับมาทำร้ายเธออย่างลับ ๆ แววตาของวิกกี้เย็นชาลง แต่แอมเบอร์ก็ไม่ได้สนใจ เธอนั่งอยู่ตรงนั่นอย่างเงียบ ๆ ไม่ว่าจะเป็นคำพูด การกระทำ หรือว่ารังสีของความเย็นชา แอมเบอร์ดูแตกต่างจากคนที่เคยอยู่ในคฤหาสน์อย่างสิ้นเชิง แอมเบอร์มองวิกกี้ พลางชูขนมปังที่ยังไม่ได้กินในมือของเธอขึ้นมา “ยังอยากกินอยู่ไหม?” วิกกี้ไม่ได้ตอบ แอมเบอร์หัวเราะออกมา “คุณไม่จำเป็นต้องโกรธฉันหรอกนะ ฉันบอกคุณไปแล้ว ว่าฉันมันก็เป