บทที่ 896 ความพยายามที่ไร้ประโยชน์

วิกกี้ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามา และหลังจากนั้นไม่นาน ประตูรถบรรทุกก็ถูกเปิดออก "ลงมา!" ชายคนหนึ่งพูดจาอย่างเย็นชากับพวกเขา แอมเบอร์ลุกขึ้น พลางเดินไปที่วิกกี้เพื่อช่วยพยุงเธอขึ้นมา วิกกี้มองไปที่เท้าที่ถูกมัดไว้ ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ใจคอคุณจะให้ฉันกระโดดลงไปทั้งแบบนี้เลยเหรอ?” แอมเบอร์ขมวดคิ้ว และมองไปที่เชือกที่เท้าของวิกกี้ ขณะที่เธอกำลังจะก้มลงไปแก้มัดเชือกนั้น ผู้ชายที่ยืนอยู่ที่ประตูก็ได้ห้ามเอาไว้ “ไม่จำเป็นต้องแก้มัดหรอก ถ้าคุณกระโดดลงมาไม่ได้ คุณก็นอนอยู่บนรถนี้อีกสักคืนก็ได้ ยังไงเราก็ไม่ได้มีปัญหากับมันอยู่แล้ว” หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไป วิกกี้หยุดนิ่ง เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรับมือได้ยากขนาดนี้ ข้าง ๆ เธอ แอมเบอร์ลุกขึ้น และมองดูเธออย่างช่วยไม่ได้ “คุณอยากอยู่ในรถต่อรึเปล่า? หรือจะให้ฉันช่วยพาคุณกระโดดลงไป” วิกกี้ยิ้มออกมาเล็กน้อย เธอเข้าใจในหลักทฤษฎีเป็นอย่างดี ว่าคนฉลาดไม่ควรต่อสู้จนตัวตาย แม้ว่าในรถจะมีผ้าห่มผืนบาง ๆ อยู่ แต่มันก็ยังเย็นและพื้นก็แข็งไปอยู่ดี ถ้าเธอต้องนอนค้างคืนในรถ เธอคงจะได้เป็นหวัดก่อนจะหนีออกมาได้แน่ ๆ ซึ่งม