บทที่ 372

เธอค่อย ๆ ฉีกยิ้มออกมาจากริมฝีปาก “ต้องขออภัยที่เป็นเหตุให้ในการช้อปปิ้งของวันนี้ต้องมัวหมอง และเพื่อเป็นการชดเชย ฉันขอมอบส่วนลด 20% สำหรับเครื่องประดับทั้งหมดในร้าน” ลูกค้าที่ยังยืนอยู่ในร้านต่างพากันดีใจ อันที่จริงแล้ว ลูกค้าที่มาที่ร้านนี้มีความชื่นชมในตัวนักออกแบบอย่างมาเดลีนอยู่แ้ลว มาเดลีนยิ้มกว้างและจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้กับลูกค้าของตัวเอง หลังจากเสร็จเรียบร้อย เธอเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปยังรถที่ลานจอดรถ เธอขับรถไปยังที่ที่เธอคุ้นเคยมากที่สุด เธอรออยู่สิบนาทีก่อนที่จะเห็นโรสและจอห์นเดินผ่านไป ในขณะที่ก่อนหน้านั้นได้พูดคำหยาบสาปแช่งในทุกลมหายใจเข้าออกของพวกเขา มาเดลีนยิ้มเยาะและรีบเหยียบคันเร่งตรงไปทางพวกเขา ขณะที่จอห์นและโรสได้ยินเสียงรถเร่งเข้ามาใกล้พวกเขา พวกเขาได้เงยหน้าขึ้น จากนั้นก็เห็นว่ารถคันสีขาวกำลังวิ่งมาทางพวกเขา ความเร็วของรถแล่นเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ลดความเร็วลง ทังจอห์นและโรสรู้สึกว่าวิญญาณของพวกเขาต่างพากันออกจากร่าง พวกเขาไม่สนใจสิ่งอื่นใดและต้องการออกจากที่นั่น เพราะว่าทุกอย่างมันสายเกินไป รถอยู่ห่างจากพวกเขาประมาณอีกแค่เพียงคร