บทที่ 492

ดวงตาทั้งสองคู่จ้องมองกันภายใต้ความมืดในยามค่ำคืน สายตาของเมเดลีนแสดงออกถึงความเย็นชา เธอเผยอริมฝีปากสีชมพูพร้อมกับพูดว่า “คนหูหนวกได้ยินเสียงคนใบ้พูดว่า คนตาบอดเห็นความรัก” “...” เจเรมี่ดวงตาแดงก่ำเมื่อเขาได้ฟังเมเดลีน “บางทีอาจเป็นเพราะคุณไม่เคยหมายความตามสิ่งที่คุณพูดจริง ๆ เจเรมี่ นี่คือเหตุผลที่ทำให้คำสัญญาของคุณกลายเป็นเรื่องล้อเล่น และคำสารภาพว่ารักของคุณมันก็กลายเป็นแค่เรื่องตลก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันลืมพวกมันหรอกนะ” เธอพักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ความเยาะเย้ยในสายตาของเธอจะชัดเจน “คุณเป็นคนบอกกับฉันเองว่า ไม่มีใครสามารถแทนที่เมเรดิธในหัวใจของคุณได้ ทันทีที่คุณสบตากับเธอ คุณก็รู้เลยว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่คุณจะรักและปกป้องไปตลอดชีวิต” คำพูดของเขาถูกกล่าวขึ้นอีกครั้ง รอยยิ้มเยาะเย้ยของเมเดลีนเด่นชัดขึ้น “นายเคยบอกกับฉันว่า เมเรดิธเป็นคนเดียวเท่านั้นที่คุณจะรัก แต่ตอนนี้นายกลับบอกว่ามันเป็นฉันมาตลอดซะอย่างนั้น? หึ ถ้าความรักของนายหน้าตาเป็นแบบนี้ เจเรมี่ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ต้องการมัน” ด้วยเหตุนั้น เธอจึงหันหลังและเดินจากจากไปก่อนที่เจมี่จะมีโอกาสฉุดรั้งเธอไว้อีก เจ