บทที่ 525

พฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของอีวอน ทำให้เมเดลีนนึกถึงเมเรดิธ เธอสังเกตเห็นบางอย่าง จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยอยู่ข้างหลังเธอ “พี่เจเรมี่คะ พี่มาทันเวลาพอดี เมื่อกี้ฉันบังเอิญชนเข้ากับวีล่า แต่เธอกลับต่อว่าฉัน และผลักฉันลงมากองที่พื้น เจ็บชะมัด ฮึก...” หึ แน่นอนว่าพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของอีวอนเป็นเพราะเจเรมี่ เรื่องนี้คล้ายกับละครสองหน้าที่ยังสดใหม่อยู่ในความทรงจำของเมเดลีน เมเรดิธเคยทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อหน้าเจเรมี่ สิ่งที่ทำให้เธอท้อแท้อย่างขมขื่นคือ เจเรมี่เลือกที่จะเชื่อเมเรดิธครั้งแล้วครั้งเล่า เมเดลีนไม่ได้ตั้งตารอคอยความเห็นของเจเรมี่ ไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม มันไม่สำคัญอะไรกับเธอ “พี่เจเรมี่ ดูเหมือนข้อเท้าของฉันจะแพลง เจ็บมากเลย ฉันลุกขึ้นไม่ไหวเลยค่ะ พี่ช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ?” อีวอนยื่นมือออกไปหาเจเรมี่อย่างน่าสงสารด้วยสายตาที่คาดหวัง เมเดลีนคิดว่าเจเรมี่จะช่วยลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างแน่นอน แต่ชายคนนั้นกลับเมินหน้าหนี และเดินตรงมายังเมเดลีน เสียงนุ่มนวลของเขาพูดว่า “ลินนี่ ข้างนอกลมแรงและหนาวมาก เธออยากขึ้นไปชั้นบนไหม?” สีหน้าขอ