บทที่ 537

คุณหมอมองเจเรมี่ที่ดูกังวล และปลอบโยนเขาอย่างใจเย็น “คุณ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลมากนัก ภรรยาของคุณไม่มีอันตรายถึงชีวิต และไม่มีรอยขีดข่วนหรือรอยฟกช้ำบนร่างกายของเธอด้วย แต่อาการบาดเจ็บที่มือของคุณ ดูจะร้ายแรงกว่าเธอนะ” เจเรมี่ไม่แม้แต่จะมองฝ่ามือที่มีเลือดไหลของเขา “ของผมเป็นเพียงอาการบาดเจ็บที่พื้นผิว ผมอยากรู้อาการของภรรยาผม ถ้าเธอสบายดี แล้วทำไมเธอถึงสลบไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนักล่ะ? ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง? ผมต้องการที่จะเข้าไปข้างในและดูเธอ!" ในขณะที่เขากำลังพูด เขาก็กำลังวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้ว สามปีก่อน เมเดลีนได้เข้าห้องฉุกเฉินในลักษณะที่คล้ายกันนี้ และไม่เคยกลับมาออกอีก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น ได้ทิ้งบาดแผลและรอยแผลในใจซึ่งลบไม่ออกให้แก่เขา เขากลัวว่าภาพวันนั้นจะเกิดขึ้นอีก และเมเดลีนจะไม่มีวันได้กลับออกมาหลังจากเข้าไปในห้องนั้นอีก เขาไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้อีก เมื่อแพทย์และพยาบาลเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็รีบคว้าตัวเจเรมี่ไว้ "คุณครับ ภรรยาของคุณไม่มีอันตรายถึงชีวิตของเธอเลยจริง ๆ เธอได้รับกระทบกระเทือนและลิ่มเลือดในสมองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ลิ่มเลือดจะหายไปเ