บทที่ 579

หลังจากที่เธอได้ยินอย่างนั้น เมเดลีนก็จับที่หูถ้วยชาอย่างเหงาหงอย เมื่อมองดูของเหลวในถ้วย เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงการจ้องมองด้วยสายตาอันอ่อนโยนของเจเรมี่เมื่อวันก่อน เมื่อพิจารณาจากสายตาของเขา เมเดลีนไม่คิดว่าเขาเสแสร้ง ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น “วีล่า คุณคิดอะไรอยู่?” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” เมเดลีนกลับมามีสติและจิบชาของเธอ “ฉันจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลาระหว่างนั้น อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ทำร้ายฉันในตอนนั้น เขายอมให้ผู้หญิงของเขาและคนในครอบครัวทำให้ฉันอับอายและดูถูกฉัน ฉันรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันจะแก้แค้นเขาอย่างแน่นอน” ขณะที่เธอพูดแบบนี้ก็มีความขุ่นเคืองแสดงออกมาในดวงตาของเมเดลีน เฟลิเป้มองดูท่าทางของเมเดลีนอย่างเงียบ ๆ ริมฝีปากของเขาแอบเผยรอยยิ้ม “วีล่า ทำในสิ่งที่คุณต้องทำเถอะ ผมจะสนับสนุนและรอคอยคุณเอง” “ขอบคุณนะคะ เฟลิเป้ ฉันรู้ว่าคุณคือคนเดียวที่ช่วยฉันตอนที่ฉันกำลังจะตาย” เฟลิเป้แปลกใจมาก เขาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอเลยหลังจากที่เธอสูญเสียความทรงจำ และมีอาการจากความผิดปกติของตนเอง “คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? มีใครบอกคุณเหรอ?” เม