บทที่ 580

... หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เฟลิเป้ขอให้ใครสักคนไปส่งเมเดลีนกลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้าน เมเดลีนเล่นโทรศัพท์ของเธอและรู้ว่าเจเรมี่ส่งข้อความถึงเธอเมื่อไม่นานมานี้ อย่างไรก็ตาม มันระบุว่าเธอได้เห็นข้อความนั้นแล้ว เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถและครุ่นคิด ในเวลาเดียวกันรถก็กำลังขับลงเนิน ความเร็วของรถทำให้เธอเสียสมาธิ ภาพที่ดูคุ้นเคยปรากฏขึ้นในหัวของเธอ เมื่อเธอกลับมารู้สึกตัวรถก็หยุดอยู่หน้าบ้านของเธอแล้ว เจเรมี่กลับมาพร้อม ๆ กับที่เธอลงจากรถ เมื่อเขาเห็นเมเดลีนยืนอยู่ที่ประตูหน้าบ้านด้วยสีหน้ามึนงง เขาก็ลงจากรถอย่างเร่งรีบและวิ่งไปหาเธอ “ลินนี่?” เมเดลีนกลับมามีสติอีกครั้งเมื่อได้ยินคนเรียกชื่อเธอ เธอเงยหน้าขึ้นและสบตากับเจเรมี่ด้วยสายตาวิตกกังวล เธอยิ้มอย่างนุ่มนวล “แม่ของฉันโทรหาฉันเมื่อกี้ และบอกฉันว่าคืนนี้มีงานเลี้ยงเพื่อการกุศล เธอต้องการให้ฉันไปกับเธอ ฉันไปห้างมาเมื่อกี้ แต่ฉันไม่ชอบชุดที่ฉันเห็นเลย” เจเรมี่จับมือเธอทันที “ลินนี่ ผมจะไปช้อปปิ้งกับคุณ” “คุณจะไปซื้อของกับฉันเหรอ?” “ใช่สิ” เจเรมี่ยิ้มอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็พา เมเดลีไปยังถนนหรูหราที่สุดซึ่งขายสินค