บทที่ 613

ผู้อาวุโสวิทแมนไม่รู้ว่าเฟลิเป้ต้องการจะทำอะไร แต่ลางสังหรณ์ของเขาบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ อีกทั้งเขากลับไม่คิดว่าเฟลิเป้จะกล้าทำอะไรกลางวันแสก ๆ แบบนี้ เฟลิเป้แค่เผยรอยยิ้มอย่างไม่แยแสก่อนจะควักเอารูปภาพขนาดสองนิ้วออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท เขาเอารูปภาพนั้นจ่อหน้าชายชรา จากนั้นดวงตานกฟีนิกซ์สีดำเข้ม และรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจก็เติมเต็มใบหน้าของเขา “ยังจำคนในรูปนี้ได้อยู่รึเปล่า? คนหนึ่งคือน้องชาย และอีกคนคือน้องสะใภ้ของคุณไง พวกเขาเป็นคู่รักที่แต่งงานและมีครอบครัวที่น่ารัก มีลูกชายที่เรียบร้อยและชาญฉลาด พวกเขาเป็นครอบครัวที่มีความสุขและมีหน้าที่การงานที่ดี แต่แล้วจากนั้นเกิดอะไรขึ้นกันนะ?” เฟลิเป้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเย็นยะเยือก ในขณะที่กระแทกรูปภาพเข้าที่ชายชราอย่างแรง “แกเข้ามาทำร้ายชีวิตพวกเขาไง!” “ฮึก…” ชายชราส่งเสียงร้องออกมาอย่างยากลำบาก ดวงตาของเขาเบิกโพลง เฟลิเป้แสยะยิ้มอย่างดีอกดีใจ “เป็นอะไรไป? รู้สึกไม่สบายเหรอ? เจ็บปวดอย่างนั้นเหรอ? ตอนนี้กรรมตามสนองแกแล้วล่ะ” “ฮึก ฮึ…” “อย่ากังวลไป มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะทำอะไรคุณหรอก แต่ผมอยากจะให้คุณรับรู้รสชาติของคนที่บ้านแตกสาแห